Van Phoenix weer naar Voorst en de klapbonen!

Vandaag weer in het warme bad van Voorst! Altijd een feest om bij de eerste tweede jeugd locatie te komen.
Hoe mooi de reis ook was, het plezier en het enthousiasme ervaar ik in Voorst als zeer waardevol.

Een praatje met de dames, de mannen en de ondernemer.
Paul de ondernemer, redelijk recent zijn ziel en zaligheid in de Benring aan het stoppen. Paul weet het, regelt het en doet het gewoon.
Vorige week heeft iedereen een paasontbijtje op bed gehad.

Zeg Paul hoe was de bingo? Dat blijft favoriet, 10 mensen uit de Benring, maar 35 mensen uit Voorst. Fantastisch. Tot laat in de avond. De mensen van de zorg hadden het even lastig, want de mensen gingen niet naar bed. En de planning ging niet volgens planning.  Maar ook in de ochtend niet, want de mensen waren het bed niet uit te krijgen voor tienen. Dat is toch het leven, terug naar de studententijd. Heerlijk. Ik heb er hartelijk om moeten lachen.

Genietend van de drukke zaal, met overal, doorheen, achterlangs, bovenom de mannen van de bouw en zonnepanelenleggers, sprak ik mijn voorstervriendinnen van 80 plus aan.

Zeg dames hoe is het eten bij Paul?
Allemaal breed lachend, 2 duimen goed. (Zie foto). Eindelijk echt en gezond eten. Het was even wennen, dat alles niet zacht en doorgekookt was. De stamppotten zijn heerlijk. Ik vind alles lekker zegt een ander. Nou ik vind de gevulde paprika's heel erg lekker. Ik kende het niet, maar dacht, ik probeer alles, deze ga ik vaker eten.
Het kan niet beter, veel variaties. Het eten bij Paul is duimen omhoog.
Alleen,....de klapbonen waren niet echt gaar!
Klapbonen? Zeg ik, ja klapbonen. Iedereen lachen. Heel Voorst weet natuurlijk dat klapbonen sperciebonen zijn, dat hoor ik als randstedeling toch te weten.
Ze zullen wel bedoelen, beetgaar, dacht ik.
Een mooie middag met trotse en blije mensen.